Op vrijdag 27 december 2019, overleed verzetsman Wim Blank in de veilige omgeving van zijn Zorgcentrum Mennistenerf in Zaandam.
En, al is 101 een respectabele leeftijd, we waren er niet aan toe om hem los te laten.
Wim bezocht veel scholen om te vertellen over de Tweede Wereldoorlog en te waarschuwen tegen het gevaar dat er ontstaat als mensen anderen als minder zien en niet langer naar elkaar luisteren.
Wim Blank was lief. Al werd hij zo niet vaak genoemd, maar dat kwam omdat er een kop op zat. Een eigenwijs exemplaar met een sterk gevoel voor wat recht en wat krom was. In combinatie met zijn scherpe geest en een daadkracht die je van je sokken kon blazen, maakte dit van hem een heerschap om rekening mee te houden.
Toen Wim vorig jaar juli 100 werd, maakten we bij hoge uitzondering een papieren Orkaan. We schreven daarin over de keer dat hij als kleine jongen bijna verdronk in de sloot van het Sluispad in Wormerveer, over de paarden die hij nog kon ruiken als hij dacht aan de harddraverij over de Zaanweg in 1926, over de zeppelin die hij in 1930 boven de Zaan zag, over zijn lintje, zijn erelidmaatschap van ZFC (nu FC Zaandam), en zijn gouden KNVB-speld.
Het Verzetskruis 1940–1945 ontving hij voor zijn verzetswerk onder de schuilnaam Wim Donker.
Voor Monumenten Spreken was Wim een onmisbare schakel. In de vijf jaar dat we aan de documentaires werkten, was hij niet alleen getuige en vraagbaak, maar ook edel-figurant en slijpsteen. Zijn inbreng zie je onder meer terug in deze minidocumentaires:
- Het monument aan de Zaanweg
- Vrouwe Justitia (ook in Wormerveer)
- De Leeghwaterweg (bij de Zaanse Schans)
- En de Prins Hendrikkade en de Bonifatiuskerk (Wim was figurant voor de razzia op De Burcht, die in beide documentaires voorkomt).
Wim gaf, en hij had er moeite mee te vragen. Hij had zich al eerder teruggewerkt na periodes van ziekte door met ijzeren doorzettingsvermogen te trainen totdat hij zijn vaste rondje Gedempte Gracht weer kon lopen (‘Rondje C&A). Dat bleek dit keer niet mogelijk. Hij vond het verschrikkelijk om mensen ‘tot last’ te zijn, maar de laatste tijd werkte zijn lijf niet meer mee.
Hij liet los, en dat zullen wij ook moeten doen. Wim liet ons achter met herinneringen, en hij verrijkte de generatie na hem met lessen. Door wat hij vertelde, wat hij deed en vooral door wie hij was.
Wij wensen zijn familie, vrienden, de medewerkers van het Mennistenerf en iedereen die hem heeft mogen kennen veel sterkte toe.
Wim Blank. Wormerveer 22 juli 1918 – Zaandam 27 december 2019
Dit schreven we over Wim Blank op De Orkaan.
De foto hieronder is gemaakt door Anjo Kan voor Monumenten Spreken
