Het coronavirus verspreidt zich over de wereld, en dat moet worden gestopt. Afgelopen zondag kregen we daarom het nieuws dat we komende drie weken niet naar school kunnen. Dat is bijzonder.

Onze ouders hebben dat nog nooit meegemaakt, en voor iedereen is het wennen.

De redactie besloot een dagboek bij te houden van de dagen die komen. Verwacht geen spectaculair nieuws, maar zoals we schreven: ‘dit is bijzonder’. We leggen graag vast hoe we – misschien bijzonder gewoontjes – de dagen doorkomen terwijl we niet naar school mogen. Je leest dagelijks van diverse redactieleden:

Dag 2

Dinsdag 17 maart

Vandaag werd ik rond 9:30 wakker, ik ging even met mijn vogeltje zitten en ik gaf hem iets te eten. Daarna ging ik douchen en mijn tandenpoetsen.

Ik had gisteravond nadat ik mijn dagboek had geschreven een bakje gemaakt samen met Sophie. Er zitten briefjes in met dingen om te doen als ik me verveel. Vandaag heb ik er 4 gepakt.

Het hielp eigenlijk heel erg want in plaats van m’n telefoon te pakken als ik even niet wist wat ik moest doen pakte ik een briefje. Mijn eerste briefje was “tiktoks maken” nou dat was niet zo moeilijk. Ik begon het een beetje zat te raken dus ik pakte maar het volgende kaartje “in leren vlechten bij mezelf” dat ging helemaal mis… ik probeerde het uiteindelijk op een pop, daar faalde ik ook in… Sophie en ik waren toen al een uurtje aan het bellen. Ik heb haar trouwens laten schrikken met mijn pop!:)

Het was al rond 12:30 en om 12:45 mocht ik mijn spullen uit mijn kluisje halen (elke klas had een aparte tijd zodat het niet te vol werd). Bijna op school kwam ik erachter dat het wel handig was om mijn kluissleutel mee te nemen dus ik draaide me weer om. Uiteindelijk was ik om 12:55 ongeveer op school het was gelukkig geen enkel probleem, omdat er letterlijk niemand was. Het was heel raar om de school helemaal leeg te zien.

Ik pakte mijn spullen uit mijn kluisje en fietste weer rustig naar huis, nog altijd bellend met Sophie. Thuis was mijn stiefzus pannenkoeken aan het bakken en kreeg ik 2 pannenkoeken met spek, ze waren super lekker!;) Mijn zusje heeft al schoolwerk gekregen en was er vanmiddag dus al mee bezig. Ik heb haar heel even geholpen.

Ik begon me te vervelen en pakte dus mijn telefoon erbij tot ik me bedacht ‘hier heb ik dat bakje voor gemaakt’. Ik pakte een briefje “ga een rondje hardlopen” daar had ik had ik helemaal geen zin in, maar eenmaal aan het lopen vond ik het wel prima. Thuis ging ik douchen, daarna bedacht ik me ik kan nu wel een maskertje opdoen en dat was dus precies wat ik gedaan heb. Terwijl ik mijn maskertje op had ging ik een nieuw tiktokdansje leren. Dat kwam trouwens ook uit dat bakje. We hielden een wedstrijdje ‘wie het dansje als eerste kende’, uiteindelijk hebben we het nooit afgemaakt want we moesten eten. Dan zijn we nu aangekomen op het punt dat ik ga vertellen:

“En nu ben ik hier aan het schrijven voor de Orkaan Junior.”

Dat was mijn dag ik heb veel meer gedaan dan gister, maar nog steeds voelt dit raar…

De tweede dag van de schoolvrije corona weken zit erop. Ik heb mij prima vermaakt maar ik ben benieuwd of dat de komende weken ook zou zal zijn.

Ik werd rond 9:00 wakker en heb vervolgens ruim een half uur niks liggen doen in bed, want waarom niet als je verder toch niks te doen hebt. Uiteindelijk besloot ik dat het misschien toch wel handig was om maar eens iets nuttigs te gaan doen. 

Nadat ik had ontbeten, omgekleed en de rest van mijn dagelijkse ochtendroutine had voltooid, sloeg de verveling toe. Maar dat werd snel opgelost door het geniale idee dat mij en een vriendin gister te binnen schoot. Wij hebben namelijk allemaal dingen die je kan doen tijdens deze eeuwigdurende weken opgeschreven en in een soort van grabbelton gestopt. En vandaag was de eerste test dag van onze uitvinding, op mijn kaartje stond dat ik iets creatiefs moest gaan doen dus daar ben ik fanatiek aan begonnen.  

Verder heb ik vandaag eens gewerkt aan mijn muziek skills, op de piano en ukelele waar mijn ouders niet al te blij mee waren omdat het niet altijd even goed ging. Maar oefening baart kunst dus op een dag zal het helemaal goed gaan, of nou ja dat hoop ik dan. 

Ook ben ik vandaag begonnen aan een puzzel, en je wilt niet weten hoe wanhopig ik was toen ik die duizend stukjes op de tafel verspreid zag liggen. Bijna net zo wanhopig als al die mensen die wc-papier voor de komende 3 jaar inslaan. Maar gelukkig had ik hulp van mijn lieftallige assistente, mijn enige echte moeder. Ik ben nu aardig op weg maar heb nog een heleboel puzzelstukjes te gaan.