Het coronavirus verspreidt zich over de wereld, en dat moet worden gestopt. Afgelopen zondag kregen we daarom het nieuws dat we komende drie weken niet naar school kunnen. Dat is bijzonder.

Onze ouders hebben dat nog nooit meegemaakt, en voor iedereen is het wennen.

De redactie besloot een dagboek bij te houden van de dagen die komen. Verwacht geen spectaculair nieuws, maar zoals we schreven: ‘dit is bijzonder’. We leggen graag vast hoe we – misschien bijzonder gewoontjes – de dagen doorkomen terwijl we niet naar school mogen. Je leest dagelijks van diverse redactieleden:

Dag 5

Vrijdag 20 maart

Vandaag werd ik weer om 8:30 wakker gemaakt, dit keer door mijn stiefvader. Ik las even in mijn boek en daarna begon ik aan school. Ik vind het nog steeds wel wennen.

Nadat ik me klaar gemaakt had ging ik achter mijn laptop zitten en begon ik aan Frans en rondde ik Nederlands af. Om 9:50 was mijn eerste online les voor vandaag, biologie. Voor mijn docent was dit de eerste keer dus die moest ook nog even wennen uiteindelijk koos ze ervoor dat iedereen zijn/haar microfoon aan mocht houden.

Er werden vooral vragen uit vorige lessen behandeld en vragen over het huiswerk. Alles was na denk ik na vijfentwintig minuutjes wel afgerond, dus je mocht weggaan of nog even blijven kletsen. Ook was dit de eerste les waar ik en nog een paar anderen onze camera’s aanzetten. Tijdens het kletsen ging het vooral over het coronavirus (COVID-19) en werden veel van mijn vragen beantwoord. Daarna hadden we pauze, want de lessen gaan gewoon volgens ons rooster dus we hadden kleine pauze (twintig minuten).

Na die twintig minuten hadden we onze tweede les Grieks, ook daar hielden we onze camera’s aan. We kregen uitleg over nieuwe grammatica en als je het begreep mocht je weg. Ik ben twintig minuten gebleven daarna snapte ik het wel.

Ik ging mijn spulletjes pakken, want vanmiddag ben ik naar mijn vader gegaan die gelukkig naar Nederland kon komen. We hadden ook een les uitval dus ik had ongeveer veertig minuten om bij mijn vader te komen, want ik moest ook weer klaar zitten voor mijn volgende les. Uiteindelijk bleek de volgende les niet door te gaan dus ging ik met een paar vriendinnen van mij die nog sinds Grieks aan het videobellen mee bellen, dat was super gezellig.

Ik had op een gegeven moment trek dus ging ik snel eten halen om terug te komen bij een lege laptop. Snel deed ik de laptop in de oplader en probeerde weer te joinen in Teams, maar iedereen was gaan eten. Ik belde een hele goede vriendin van mij daarna en we hadden een beetje lang doorgebeld we miste bijna de studieles. Gelukkig dacht ze eraan en waren we maar drie minuutjes te laat.

‘Niemand weet wat er gaat gebeuren, er is te veel onzekerheid over van alles’

Daar ging het over hoe het verder zou gaan met school nu, want niemand weet wat er gaat gebeuren, er is te veel onzekerheid over van alles. Gelukkig is er genoeg hulp op het Zaanlands Lyceum voor de examenleerlingen, maar ik ben ook wel “bang” voor mijn overgang.

Na studieles bleven we weer met kinderen uit de klas doorbellen en gingen we tiktoks maken, ik achter de laptop zij in mijn laptop.

Op een gegeven moment werd het een beetje te druk dus heb ik maar opgehangen en ben ik met Sophie gaan facetimen. Ik kreeg ineens zo’n hoofdpijn, waarschijnlijk omdat ik de hele dag op mijn laptop en telefoon had gekeken. Het was toen al 15:00, dus ik hing maar even op.

Ik heb daarna zeker een uur niet meer aan mijn telefoon of laptop gezeten en ik voel me nu al beter. Ik ging naar mijn zusje en we hebben allemaal gekke challenges gedaan. Dat begon te vervelen dus gingen we in mijn bed film kijken, de kleine zeemeermin 2.

We moesten daarna eten, we hebben een heerlijk Engels gerecht gegeten en nu zit ik voor het eerst sinds 15:00 weer achter mijn laptop.

Nu komt de welbekende zin met een twist:

“en nu ben ik aan het schrijven voor de orkaan junior, nu niet bellend met Sophie.”

Vandaag iets later opgestaan omdat er weinig lessen waren. We begonnen met een ontbijt en daar na spullen pakken voor de online lessen.

Mijn les begon met aardrijkskunde waar voor ik een paar opdrachten moest doen. De volgende les was geschiedenis daar voor hoefden we niet online te gaan maar zelf aan de slag want we hadden een mail gekregen met opgaven erin. De laatste les van de dag was Nederlands waar we ook niet voor online moesten want wij hadden de opdrachten ook al gekregen. Toen ik klaar was met school ging ik samen met me mijn moeder de hond uitlaten en boodschappen doen. Mijn vrije tijd is nu meestal het zelfde want alles is dicht.

We gingen avond eten om 17:30. Na het eten nog een bakje vla en een potje tafelvoetbal. Even het eten laten zakken en weer een workout om in vorm te blijven ook al zitten we thuis.

Lekker douche en onze onesies aan en film kijken. Tijdens de film lekkere chips en popcorn en wat drinken. En dan naar bed.

Jawel jawel dit was alweer de vijfde dag van de schoolvrije corona weken. Onderhand begin ik nu toch wel een beetje gek te worden van het quarantaine gebeuren. Ik heb echt behoefte aan afspreken en mensen zien in “real life” en niet op een schermpje. 

Ik had vandaag weer onderwijs op afstand of te wel online lessen. Ik heb vandaag maar drie lessen gehad, maar ik denk dat er wel meer lessen komen. Tijdens de lessen kunnen de leerlingen iedereen die ze maar willen stilzetten, en doen mensen dan ook de hele tijd, elke keer als iemand iets wilde vragen of de docent iets ging zeggen werd hij/zij stilgezet waardoor niemand hem/haar meer kon horen.

‘Kinderen vinden het ook grappig om in hun microfoon te blazen of schreeuwen, waardoor iedereen helemaal gek wordt van al het lawaai.’

Zoiets is één keertje grappig maar het begint nu een beetje te vervelen. Kinderen vinden het ook grappig om in hun microfoon te blazen of schreeuwen, waardoor iedereen helemaal gek wordt van al het lawaai. Maar het online lessen volgen is ook wel leuk, het is echt leuk om met iedereen in een chat te zitten en gewoon gezellig te doen zo hebben we ook met een paar meiden tiktoks opgenomen. Voor mijn idee zijn alle docenten ook een stuk relaxter, en vinden ze af en toe een grapje tussendoor niet zo erg, maar ik denk dat dat over een paar dagen weer over is, en alles weer serieus is. 

Ik heb vandaag voor het eerst een onlinetraining gehad. Het was een online les van de verdedigingssport waar ik op zit: krav maga. Het werkt eigenlijk ongeveer hetzelfde als de onlinelessen van school; je ziet de leraren op het computerscherm en allemaal kleine schermpjes bovenin van de andere mensen die meedoen. Ik vond het wel leuk om te doen, vooral omdat alle andere trainingen gecanceld zijn vanwege het coronavirus. En ik toch op een manier een beetje conditie wil behouden.  

Ik begin nu wel een beetje gek te worden van het feit dat alles online geregeld moet worden. Ik wil echt heel graag gewoon weer mijn vriendinnen zien, en dan niet via een computerschermpje maar gewoon in het echt. 

Morgen is het weekend, en voorheen voelde dat als een bevrijding maar nu is het gewoon weer een dag thuis zonder vrienden. Vandaag was ik ook weer lekker creatief bezig en heb ik geschilderd, maar daar is niet veel goeds van gekomen, want het is nu een grote ramp. Nou dat was wel een beetje mijn dag van vandaag niet heel bijzonder maar ook zeker niet normaal.